Մանուկյանների ընտանիքում պատերազմն անցնում է սերնդեսերունդ։ Նորիկ Մանուկյանի մորական պապը՝ Արամը, 1941-ին «Թամանյան» դիվիզիայի կազմում մասնակցել է Հայրենական պատերազմին, հայրը՝ Համբարձումը և ինքը՝ Ղարաբաղյան առաջին պատերազմին, մեծ որդին՝ 2016-ի Ապրիլյան քառօրյային։ Փոքր որդին՝ Արան, մասնակցել է Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմին: Սա արդեն 2020-ին էր՝ 44-օրյա պատերազմը, որից Արան չվերադարձավ։
Այս նախագիծը հոր և որդու՝ սերունդներով պատերազմներ անցող մի գերդաստանի երկու տղամարդկանց անցած ուղու մասին է, զուգահեռների, որ այնքան նման ու մարդկային են՝ ապրումները, պայքարն ու իրականությունը։
Նորիկ Մանուկյանը ծառայել է հրետանային դիվիզիոնում, մասնակցել Ֆիզուլիի, Վարանդայի, ապա Մարտակերտի, Թալիշի, Մաղավուզի, Մատաղիսի մարտերին։
Արա (Արո) Մանուկյանը ծառայել է Նոյեմբերյանում՝ Կողբի զորամասի հետախուզական վաշտում, 2020-ի հոկտեմբերի 18-ին վաշտով մեկնել են Արցախի Քաշաթաղի շրջան, մասնակցել են Սանասարի, Սարատակի, Իշխանաձորի մարտերին։
Հայրը՝ Նորիկը, այժմ պահում է ոչ միայն իր բանակային հերթապահության օրագիրը, այլև որդու նկարազարդումներն ու գրառումները։
«Բնավորությամբ էնքանով ենք նման եղել, որ իմ անցած ուղին Արան ա ուզել շարունակի»,- հիշում է հայրը։
Նորիկ Մանուկյանը պաշտպանության նախարար Վազգեն Սարգսյանի հրամանով պարգևատրվել է «1992-1994թթ․ մարտական գործողությունների մասնակից» կրծքանշանով։
Արա (Արո) Մանուկյանը պարգևատրվել է «Հայոց բանակի գերազանցիկ», 2020-ի հուլիսյան մարտական գործողություններից հետո՝ «Քաջարի Մարտիկ» կրծքանշաններով, ՀՀ նախագահի հրամանով հետմահու պարգևատրվել է մարտական ծառայության մեդալով։
Tilda Publishing
Պատվով մեռնել նշանակում է խուսափել անպատիվ ապրելուց։
Արայի բանակային գրառումներից
Արա Մանուկյանի բանակային օրացույցը՝ նշումներով, մինչ 2020 հոկտեմբերի 19-ը։
Արան զոհվել է 2020-ի հոկտեմբերի 20-ին՝ Իշխանաձորում։
Հեղինակ՝ Մարգարիտա Ղազարյան Լուսանկարները և նամակները՝ Մանուկյանների ընտանեկան արխիվից
Նյութը պատրաստվել է «Հիշողության անատոմիա» նախագծի շրջանակում։ Նախագիծն իրականացնում է Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնը՝ EU4peace ծրագրի շրջանակում, որը ֆինանսավորում է Եվրամիությունը։